Vervolgens nam de meester een handvol steengruis en liet het in de pot glijden. Hij wiegelde de pot en het gruis vulde de leegte tussen de knikkers. Opnieuw vroeg hij zijn leerlingen of de pot vol was. Iedereen bevestigde.
Nu pakte de leraar een zakje met zand en goot het uit in de pot. Het zand kroop waar het kruipen kon en sloot elke leegte hermetisch af. En weer vroeg de wijze meester of de pot vol was. De studenten reageerden wederom met een volmondig 'ja.'
De meester schudde geheimzinnig het hoofd, toverde triomfantelijk twee biertjes uit zijn jaszakken tevoorschijn en schonk de inhoud ervan in de pot. Er ontstond een schuimende smurrie waar nu toch werkelijk niets meer bij kon. De leerlingen keken ernaar en begonnen stomverbaasd te lachen. Potdicht, dat was duidelijk!
'Nu,' sprak de meester nadat het lachen was vergaan, 'zou ik willen dat jullie naar deze pot kijken als zinnebeeld van het leven, jullie leven. De knikkers staan symbool voor de belangrijke dingen: je relatie, je kinderen, je gezondheid, je familie, je vrienden en je favoriete passies en bezigheden. Mocht al de rest in je leven je ontnomen worden, dan zijn het deze belangrijke dingen die je leven toch zinvol en de moeite waard maken. Het steengruis staat voor de andere dingen die er toe doen, zoals je baan, je huis en je auto. Het zand is al het overige: de kleine dingen.'
'Als je de pot eerst met het zand zou vullen,' vervolgde hij, 'blijft er geen ruimte meer over voor het steengruis of de knikkers. Hetzelfde geldt voor het leven. Wanneer je al je tijd en energie aan de kleine dingen zou besteden dan zal je nooit de ruimte hebben voor wat echt belangrijk voor je is. Schenk aandacht aan de dingen die er werkelijk toe doen: neem je lief mee uit eten, speel met je kinderen, breng tijd door met je familie, leef gelukkig en gezond. Stel je prioriteiten, het gaat in de eerste plaats om de knikkers, de rest is gewoon zand dat steeds weer door je vingers glijdt...’
'Maar hoe zit dat dan met die twee biertjes!?' slaakte één van de studenten vrijmoedig. De meester lachte breed en antwoordde: 'Ik ben blij dat je dat vraagt, want de biertjes laten je zien dat hoe vol je leven ook mag lijken er altijd nog wel wat ruimte en tijd overblijft om potten te gaan pakken met je vrienden!’
‘Kom op, laten we gaan, ik trakteer!' riep hij even later vanuit het deurgat en weg waren ze…