Op de eerste ochtend in hun nieuwe liefdesnestje, keek de kersverse echtgenote naar buiten en zag hoe de overbuurvrouw, haar was te drogen hing op het balkon.
“Wat een vuile lakens!” dacht ze bij zichzelf. “Die vrouw moet hoognodig eens een nieuw wasproduct kopen, of misschien weet ze niet eens hoe ze deftig moet wassen!?”
Om de zoveel dagen herhaalde het tafereel zich en telkens deed de jonge vrouw bij manlief haar beklag over de schandalig vuile was van de overbuurvrouw.
“Kijk!”riep ze dan, “Oooh! Maar bekijk dat nu toch eens! Bah, bah, foei, foei, foei, zo vies en vuil!”
Een maand ging zo voorbij, tot op een dag, de jonge vrouw tot haar grote verbazing vaststelde dat de lakens aan de overkant opeens parelwit en kraaknet aan de wasdraad hingen.
“Kijk lieverd, de overbuurvrouw is er eindelijk achter gekomen hoe ze haar was moet doen. Goh, nu vraag ik me wel af wie haar dat geleerd zou hebben?”
“Wel,” antwoordde haar man, “ik denk dat onze buurvrouw altijd al haar was perfect heeft gedaan, het verschil ligt erin dat ik deze morgen eindelijk eens die vuile ramen van ons heb gekuist...”