"Mamma, mag ik je wat vragen?"
“Nu even niet, jongen. Ik moet eerst de was in de machine steken, de strijk doen en dan nog stofzuigen, je eten opwarmen en je huiswerk controleren. Vraag het straks nog eens.”
Nadat ze haar jongen in de zetel geïnstalleerd had, zijn favoriete tekenfilm had opgezet en had aangemaand om haar met rust te laten, begon de moeder aan haar tweede dagtaak.
De jongen zat erbij en keek ernaar. Toen alles eindelijk aan de kant was en ze in zeven haasten gegeten hadden, probeerde de jongen het opnieuw.
"Hoeveel verdien jij eigenlijk per uur, mamma?"
"Dat gaat jou niets aan! Waarom vraag je me dat trouwens?" antwoordde de moeder bitsig.
"Ik wil het gewoon weten. Toe, zeg me hoeveel je per uur verdient.” zeurde de jongen.
"Als je het echt moet weten", zuchtte de moeder, "ik verdien 15 euro per uur."
"Oh," zei de jongen teleurgesteld en boog daarbij het hoofd. Toen hij terug opkeek en daarbij de vermoeide blik van zijn moeder vond, vroeg hij aarzelend: "Mamma, mag ik alsjeblieft vijf euro van je lenen?"
Bij het horen van zijn vraag, werd de moeder furieus en schoot uit haar krammen: "Als jij alleen maar wil weten hoeveel ik per uur verdien om dan geld van mij af te kunnen troggelen om daarmee een stom stuk speelgoed of een zak vol snoep mee te kunnen kopen, wel jongeman, dan denk je verkeerd! Kom, ga maar naar je kamer en denk daar maar eens goed na over wat je mij vraagt. Ik loop elke dag de benen van onder mijn lijf om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen, ik zorg ervoor dat jij niets tekort komt en toch durft meneertje hier mij om geld te vragen! Vooruit, verdwijn vanonder mijn ogen, ik heb geen tijd voor zulke spelletjes!"
De kleine jongen ging stil en diep onder de indruk van moeders tirade naar zijn kamer en sloot zachtjes de deur.
Na een uur of zo, was de moeder eindelijk wat gekalmeerd en begon ze te bedenken dat ze misschien toch een beetje hard voor haar zoon geweest was. Misschien was er wel iets wat hij echt nodig had en eigenlijk had hij haar maar zelden eerder om geld gevraagd. Schuldbewust ging ze naar de kamer van haar zoon en opende de deur.
"Slaap je lieverd?" vroeg ze zeemzoet.
"Nee mamma, ik ben nog wakker." snikte de jongen
"Ik heb eens nagedacht, misschien was ik daarstraks toch wat te hard voor je," sprak de moeder zacht, "het was immers een lange vermoeiende dag en ik reageerde mijn ergernis op jou af. Hier, hier is de vijf euro waar je om vroeg."
De kleine jongen veerde recht en keek haar met blinkende ogen aan. "Oh, dank je mammie!" jubelde hij.
Vanonder het bed haalde hij vervolgens een doos met kleingeld tevoorschijn.
Bij het zien van het geld dat de jongen blijkbaar al bij elkaar gespaard had, voelde de moeder haar ongenoegen opnieuw opwellen.
De kleine jongen begon voor de steeds bozer wordende moeder langzaam zijn geld te tellen.
"Waarom wilde je meer geld dan je al hebt!?” snauwde de moeder.
"Omdat ik nog niet genoeg had. Maar nu wel. Nu heb ik eindelijk 15 euro." glunderde de jongen.
Maar de moeder voelde zich fameus bekocht en bij de neus genomen en terwijl ze allerlei manieren bedacht om haar hebzuchtige jongen de waarde van geld bij te brengen, had ze het dank je wel van haar zoon niet gehoord.
De jongen kroop daarom dichter naar haar toe, gaf haar een dikke knuffel en fluisterde: "Je bent geweldig mammie, nu kan ik eindelijk een uurtje van je kostbare tijd kopen en dan kunnen we samen, al is het maar voor even, leuke dingen gaan doen."